In de diepste dalen
Waar waren ze dan, in tijden van nood…
Waar waren ze dan, in uren van ziekte en dood…
De mensen die zeggen om me te geven,
Waren er niet, bij de ergste dingen van het leven
In de diepste dalen van de ziekte die ik had
In die diepe dalen, van ziekte en eenzaamheid, er was nogal wat.
Toen ik een nacht in de war van huis weg was zochten alleen mijn ouders mij
Inplaats van ze te koesteren voel ik me zonder sommigen best vrij.
Niemand koos mijn kant, in het gevecht dat ik leverde over recht en onrecht
Goed en kwaad gaan soms hand in hand. Al maakt het een het ander niet minder slecht…
Waar was je dan, toen ik mijn verstand verloor?
Waar was je dan ? Het leven daarbuiten ging waarschijnlijk gewoon door…
Je was er niet, toen ik ze zag vliegen
Bijna niemand was er voor mij toen der tijd, ga iemand anders met je ´vriendschap´ bedriegen…
Waar waren ze dan, in uren van ziekte en dood…
De mensen die zeggen om me te geven,
Waren er niet, bij de ergste dingen van het leven
In de diepste dalen van de ziekte die ik had
In die diepe dalen, van ziekte en eenzaamheid, er was nogal wat.
Toen ik een nacht in de war van huis weg was zochten alleen mijn ouders mij
Inplaats van ze te koesteren voel ik me zonder sommigen best vrij.
Niemand koos mijn kant, in het gevecht dat ik leverde over recht en onrecht
Goed en kwaad gaan soms hand in hand. Al maakt het een het ander niet minder slecht…
Waar was je dan, toen ik mijn verstand verloor?
Waar was je dan ? Het leven daarbuiten ging waarschijnlijk gewoon door…
Je was er niet, toen ik ze zag vliegen
Bijna niemand was er voor mij toen der tijd, ga iemand anders met je ´vriendschap´ bedriegen…
Reacties op dit gedicht
| Zaphod: | Maandag, juli 25, 2016 21:14 |
| Misschien wilden ze wel helpen maar wisten ze niet dat er wat mis was voordat het te veel laat was. *knuff* | |
| september: | Zaterdag, april 30, 2016 22:39 |
| Sterk gedicht. Mooi verwoord hoe vriendschap kan verkeren als een van beiden in nood is of gaat mankeren. Dat maakt eenzaam. En is geen oprechte vriendschap..Liefs | |
| Aquarel: | Zaterdag, april 30, 2016 20:33 |
| In tijden van nood zijn er weinig mensen die het werkelijk kunnen opbrengen aan je zijde te staan. Dat maakt eenzaam en je voelt je bedrogen, alsof haast niemand om je geeft. Ik heb ook zo een ervaring, toen ik een psychose had. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
| Pancho v/d Post: | Zaterdag, april 30, 2016 20:12 |
| heftig gedicht. sterkte | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dreaming Star | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2016 | ||
| Thema's: | ||