Een subtiel verkleuren
een subtiel verkleuren
er zat verandering in de lucht
ik bespeurde een subtiel
verkleuren van de horizon
door het fletser worden van
de schetsen die ik altijd zag
trad een vervreemding op
donker rollende wolken
kwamen als uit het niets geboren
stemming maken in dreigende vlucht
ademen ging allengs trager
door de hoge vochtigheidsgraad
temperaturen stegen metterdaad
niemand weet meer waar
de winden zijn gebleven in de
gevaarlijk dikke druppels regen
de eerste klap was angstwekkend
raak en heeft van de grote eik
een brandend monument gemaakt
ter herinnering aan het vreselijke
noodweer op het einde van de oorlogstijd
pas daarna voelden wij ons echt bevrijd
wil melker
03/05/2016
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, mei 03, 2016 23:17 |
| Een heel goed gedicht dat onder de huid kruipt Wil. Heel goed het onheilspellende en bevrijdende overgebracht in een gedicht om bij stil te staan de komende dagen. Liefs | |
| teun hoek: | Dinsdag, mei 03, 2016 11:45 |
| stil staan bij de monumenten en gedenken. th |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, mei 03, 2016 08:25 |
| Bizarre herinneringen doemen in je op Wil, nu kun je de mooiste kleuren mengen op je palet. Zonnige groet en fijne dag . Anneke |
|
| Roselynn: | Dinsdag, mei 03, 2016 06:47 |
| Goedemorgen Wil... weer mooi verwoord! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||