Tot ooit
Tot ooit
Tot ooit, dat zei ik bij je graf
Maar daar twijfel ik nu aan
Want ik vraag me af
Of er een plek is waar we verder kunnen gaan
Waar we gebleven waren
Toen jij je lichaam verliet
Waar ik blind kon staren
Dat deed me veel verdriet
Ik zal je nooit meer zien lopen
Want je bent er niet meer
Je bent uit je lichaam gekropen
En dat doet zo'n zeer
Maar ik zal je blijven herrineren
Tot ik er zelf niet meer ben
Er we weer opnieuw beginnen
En voor eeuwig bij elkaar zijn
Reacties op dit gedicht
| Ellen B: | Vrijdag, juli 05, 2002 21:54 |
| prachtig gedicht. het doet mij iets. | |
| Ilona Krijgsman: | Zondag, mei 26, 2002 17:47 |
| zeer herkenbaar..mooi verwoord... | |
| Brechtvd: | Zondag, mei 26, 2002 10:57 |
| Tja de doden zullen we altijd koesteren met mooie herinneringen Brecht |
|
| angelina: | Zondag, mei 26, 2002 02:04 |
| schitterend... net als jouw liefde voor je geliefde knuff en sterkte |
|
| Dani: | Zondag, mei 26, 2002 00:19 |
| Wauw! Heel mooi! Sterkte met je verlies! Liefs, Nerys |
|
Over dit gedicht
| Auteur: No Angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||