opa zaliger
ik zie je nog zitten
altijd op dezelfde plaats
het bankje in de tuin
naar vogeltjes staren
die ravotten tussen takken
je pijpje trekkend
de rook steeg op
verdween in wolken
je ziel besliste
en ze volgde
op zoek naar rust
in het hemelse!
Johny Donovan,2016
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, mei 05, 2016 21:41 |
| ja mooi mijn opa zat voor ,t huis omgekeerd op een stoel aan ,t pruimen en zo heeft iedereen z,n herinneringen he? |
|
| Avr: | Donderdag, mei 05, 2016 18:37 |
| Het leest als een tevreden, berustend heengaan! Mooi verwoord! mvg Avr | |
| Mamke: | Donderdag, mei 05, 2016 12:50 |
| Mooi, heel mooi! | |
| Aquarel: | Donderdag, mei 05, 2016 12:24 |
| Prachtig, koesterend in herinnering. Liefs, Aquarel |
|
| Johny Donovan: | Donderdag, mei 05, 2016 11:41 |
| dank u Anneke | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, mei 05, 2016 11:27 |
| Zo herkenbaar Johny, wij hadden ook zo'n bankje in de tuin, had hij zelf getimmerd, rust nu in het hemelse. Rakend mooi. Zonnige groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||