Dementie
Dementie
pluisjes herinnering
dwalen door je hoofd
als verschuiving
van jouw grond
jouw ziel en zijn
verdoofd
wij zijn nabij
maar steeds
weer eenzaam
val je vrij
in jouw vergetelheid
mijn lieve oma
ben ik kwijt
toch drijf ik mee
op jouw zee
van gedachtenstromen
waar eens herkenning
is geweest
en ooit weer
terug zal komen
Mijn oma was in mijn tienerjaren dementerend, zij is al lang geleden overleden. Zij was een lieve oma.
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zaterdag, mei 07, 2016 13:12 |
| Dank je wel, Ilse Bruintjes voor je mooie reactie. Geniet van deze zonnige dag. Liefs, Aquarel |
|
| ILse Bruintjes: | Zaterdag, mei 07, 2016 12:47 |
| ze zit in jouw hart elke keer weer deze liefde voor haar zal altijd blijven fijne zonnige groet:-) |
|
| Aquarel: | Zaterdag, mei 07, 2016 10:23 |
| Mamke, Janny en Markemans, hartelijk bedankt voor het reageren! Een fijn weekend toegewenst. Liefs, Aquarel |
|
| Markemans: | Zaterdag, mei 07, 2016 10:16 |
| Triest, maar een heel lief en mooi gedicht zo voor je oma. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, mei 06, 2016 20:35 |
| een prachtig schrijven hoor | |
| Mamke: | Vrijdag, mei 06, 2016 15:28 |
| Wat een prachtig liefdevol eerbetoon aan haar! Ze zal daarboven trots op je zijn! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Aquarel |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||