Heet zo
Misschien loopt zij langs het water
beroert de woestijnwind het lijf
voelt zij de hitte van de Sahara
parelt het zweet, verkoelt de huid.
Het afval van de haven drijft naar elkaar
volgens wetmatigheden op land en water
haar lief gezicht laat kijkers verdrinken
in de wisselende kleuren van haar ogen.
Smeltende ijsblokjes versintelen
smelten vast, raken los van elkaar
pastis en de geur van anijs.
De huizen vangen steeds meer roet
de regen trekt strepen op de muren
Marseille herinnert aan Amsterdam.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||