Glans
Te jong was ik om te herinneren
Verlies van iets zo diep gevoelt
Vandaag wat ouder en weer wat wijzer
En zwakker, wat bij wijzer hoort
Vind ik mezelf steeds zachtjes zoekend
Naar die glans van dagen weleer
Nu en dan streelt het vermoeden
Als de rug van een hand mijn wang
Dat de verloren glans
Juist op zoek is naar mij
Verlies van iets zo diep gevoelt
Vandaag wat ouder en weer wat wijzer
En zwakker, wat bij wijzer hoort
Vind ik mezelf steeds zachtjes zoekend
Naar die glans van dagen weleer
Nu en dan streelt het vermoeden
Als de rug van een hand mijn wang
Dat de verloren glans
Juist op zoek is naar mij
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Zaterdag, mei 07, 2016 21:56 |
| Heel mooi. Groetjes en geluk. |
|
| Johny Donovan: | Zaterdag, mei 07, 2016 19:54 |
| zeer mooi dit,klasse!!!!! | |
| september: | Zaterdag, mei 07, 2016 17:20 |
| Prachtig gedicht. Al herinner je niet heeft die glans een weten van binnen om jaren later te laten herinneren dat ze je zoekt. Schitterend dit gevoel in woorden gevat. Liefs | |
| Aquarel: | Zaterdag, mei 07, 2016 14:28 |
| Het gedicht spreekt me aan, mooi verwoord, hoewel bij mij het leven pas sinds kort (het laatste jaar) glans heeft gekregen, die glans had het niet toen ik jong was. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||