Ik zit hier weer voor mijn blad
De gedachten op de loop gelaten
In deze ruimte, 'k mag niet praten
Overzie ik mooi de stad

Naar het druppelen van de regen
Die mijn hand zachtjes raakt
Maar hard neerkomen op de wegen
Dat is wat het leven maakt

En wat ons al het leven doet
Ontneem me nu niet mijn moed
Want wat kan ik jou geven
Zonder eerst zelf te leven?

Maar wat is leven met de dood
Met die overgrote angst
Wie zit hier al het langst
Het is me echt geen nood

De enige noot die ik bij me nam
Is lang en kart en ijl
Ik nam het bij mijn eigen stam
Met veel moeite waarin ik verzeil

De noten die ik nu zingen kan
Leeft voor alles en zijn groot
Wat weet jij er eigenlijk van?
Niets, want ik ben dood