Eindig
het moment
Dat de nacht, zijn wacht
Overdraagt, en Slapen gaat
Het licht, de duister raakt
En elke Ster, het zicht verlaat
De wereld kent
Noch tijd, noch zorg
Noch wijsheid word nagejaagd
Zij kent enkel
De Circels die Tijd Veraden
Of de Zucht
Die merkbaar gaten slaat
In dat wat eens was
Nimmer zal het zo het zelfde zijn
Toch ook niet zo verschillend
Dat is de schoonheid
Het moment van overgeven
De dag is terug
Nacht is al maar een schim
Herinnering en stil belofte
Dat wat was zal zijn
Wat is word eens vervangen
Eeuwige dans
Wisseling van dingen
Wederkeren
Wij zien
Nimmer meer
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, mei 18, 2016 17:21 |
| Mooi gedicht! Liefs | |
| John Kroos: | Maandag, mei 16, 2016 15:26 |
| Mooi in meerdere opzichten en daarom met graagte gelezen. Warme groet, John |
|
| gedichtenlady: | Maandag, mei 16, 2016 13:18 |
| Leuk om te lezen :) | |
| teun hoek: | Maandag, mei 16, 2016 10:34 |
| wij mogen tijdelijk mee dansen in dat oneindige ritme van dag en nacht. Mooi omschreven. th | |
| Mamke: | Maandag, mei 16, 2016 10:01 |
| Prachtig! Zowel het gedicht als de achtergrond... | |
| Willem B. Tijssen: | Maandag, mei 16, 2016 09:24 |
| In vergankelijkheid die niet meer terugkomt. | |
| slaaf Jacob: | Maandag, mei 16, 2016 02:36 |
| Gisteren zien we niet meer terug alleen in gedachten. Groetjes en geluk. |
|
| Remco den Hartog: | Maandag, mei 16, 2016 01:03 |
| Loop mooi vloeiend..! | |
Over dit gedicht
| Auteur: vampia luna venus |  
|
|
| Gecontroleerd door: vampia luna venus | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||