Stilte lachte blij
stilte lachte blij
ik was erbij
jij in het bos
een hoofd vol
met herinnering
lage varens en het
zachte groen van mos
ook zij
van grote hoogte
verbonden met elkaar
ze waren daar
gescheiden uitgestrooid
maar nu weer een paar
stilte lachte blij
jij voelde thuis met
af en toe wat licht
van gisteren dat
verleden filterde in
gezichten van vandaag
er was geen pijn
die ooit hun
heengaan tekende
maar vrede in
de sfeer van zijn
en samen verder gaan
wil melker
17/05/2016
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, mei 18, 2016 17:17 |
| Mooi en heel ontroerend. Gemis voelen in de natuur en zonder afgescheiden van de ander te geraken. Heel mooi verweven gedicht met de natuurbeelden. Liefs | |
| Avr: | Dinsdag, mei 17, 2016 15:38 |
| Mooi en ontroerend! Samen het gemis voelen, maar samen ook verder gaan! Er vrede mee hebben! Mooi verwoord! mvg Avr | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, mei 17, 2016 09:20 |
| Liefdevol gedicht Wil, in de wetenschap dat ze weer samen zijn zal je een vredig en blij gevoel geven. Mooi en rakend gedicht. Fijne dag gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, mei 17, 2016 09:16 |
| een warm verhaal tot verlichting en blijdschap.th | |
| Mamke: | Dinsdag, mei 17, 2016 08:54 |
| Weemoedig gedicht, liefdevol... | |
| slaaf Jacob: | Dinsdag, mei 17, 2016 07:40 |
| Zal zuinig zijn Wil. Gemis brengt hier weer een mooi schrijven naar boven. Groetjes en geluk. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||