wil ik ...
op een koude ochtend,
de vingers wat tintelend,
terugtrekkend ...
in de mouwen van een warme fleece,
de oren rood uitslaand,
van de naweeën ...
van een onverwachte vorstnacht.
lacht ...
uit het niets verschijnend,
een warme zonnestraal,
zacht strelend tegen het aangezicht.
in een flits ...
staan sluizen open.
het bloed stroomt hoopvol
door alle aderen,
met op zijn golven ...
een stil verlangen meedeinend.
de klap ...
van het plotse verdwijnen
van deze tornado,
laat niks achter
dan een leegte ...
van brokstukken.
de vingers wat tintelend,
terugtrekkend ...
in de mouwen van een warme fleece,
de oren rood uitslaand,
van de naweeën ...
van een onverwachte vorstnacht.
lacht ...
uit het niets verschijnend,
een warme zonnestraal,
zacht strelend tegen het aangezicht.
in een flits ...
staan sluizen open.
het bloed stroomt hoopvol
door alle aderen,
met op zijn golven ...
een stil verlangen meedeinend.
de klap ...
van het plotse verdwijnen
van deze tornado,
laat niks achter
dan een leegte ...
van brokstukken.
Reacties op dit gedicht
| Markemans: | Woensdag, mei 18, 2016 23:45 |
| Mooie compositie van tegengestelde emoties. | |
| japp: | Woensdag, mei 18, 2016 23:00 |
| Het slot vat ik niet helemaal maar het middenstuk is briljant. Een verademing op deze voorspelbare dagelijkse kost !! | |
| slaaf Jacob: | Woensdag, mei 18, 2016 03:03 |
| Zolang iets niet geaccepteerd of verwerkt is blijven het brokstukken. Heel mooi in woorden neergezet. Groetjes en geluk. |
|
| september: | Woensdag, mei 18, 2016 00:35 |
| Heel mooi geschreven. Gevoelvol. Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: flore albo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||