Deze avond droeg de duivel een glimlach van aceton
Door angst ingegeven drankgelag overhandigde je mij je thee
Zelf goot je nog snel een biertje naar binnen voor je begon
Zoveel angst om fouten te maken, zoveel pijn van toen, ik voelde met je mee
Buiten liet de zachte avondwind mij bekoelen
Danste mijn ziel een dansje om de jouwe
Waarna jij mij jouw liefde voor even liet voelen
Armen om me heen, een zoen in mijn nek
Jij ging en ik zou blijven
Je stak nog een laatste sigaret op en nam een trek
Met mijn ogen dicht viel de deken van rook en vetiver over me heen
Als een troostend gebaar en een belofte van meer
Ook al zijn we niet samen, toch zijn wij nooit alleen