Het rode rimpelde
het rode rimpelde
ik dacht
de appels rood
in het samen plukken
waar lente was gezien
moest ons dat toch in lange
zomeravonden gaan lukken
een oogst vol
zonnewarmte van
onze koesterende handen
hij verloor heel langzaam
al zijn fruitigheid
bleef in hoge kronen hangen
het rode rimpelde
verfletste ver voor tijd in
kleur en herfstige vitaliteit
ons rest liefde die
wij elkander kunnen geven
in een nog dromend samenleven
wil melker
26/05/2016
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Donderdag, mei 26, 2016 11:15 |
| leven rimpelt....liefde nooit. th |
|
| slaaf Jacob: | Donderdag, mei 26, 2016 08:36 |
| Wel een mooie rest Wil met nieuwe dromen dat die uit mogen komen. Groetjes en Geluk. |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, mei 26, 2016 08:31 |
| Is de boom overleden Wil? och wat jammer nou, schenk je koesterende liefde aan jou eigen mooie bellefleur. Zonnige groeten. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||