Waar onbegrip spookt
waar onbegrip spookt
de stenen
hebben gesproken
zij hebben de
spoken gezien
die mij bedrogen
ik wist de muren
maakte contact
sprak met de vingers
over alle emoties
die ik in me had
zij warmden
mijn handen ieder
op eigen manier
bekenden hun afkomst
uit klei van de rivier
kennen de
echtheid van leven
waar onbegrip spookt
verwijzen standvastig
naar dimensies van hoop
wil melker
27/05/2016
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, mei 28, 2016 19:18 |
| De universele wezen leren ons kijken naar datgene dat we nog moeten ondervinden in de morgenstond over de uitgesproken tijd glinsteringen of wat het ook mag zijn zal weergeven | |
| slaaf Jacob: | Vrijdag, mei 27, 2016 15:42 |
| Ja heel mooi die vinger wijzing Wil. Groetjes en geluk. |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, mei 27, 2016 10:09 |
| Het leven is soms keihard Wil, spijtig genoeg vol onbegrip. Aardig gefilosofeerd. Zonnige groeten . Anneke |
|
| postduif: | Vrijdag, mei 27, 2016 09:36 |
| Natuur vertelt alles | |
| ela: | Vrijdag, mei 27, 2016 08:57 |
| De stenen spreken niet alleen, ze hebben ook oren zoals men zegt. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||