Stekend groen
STEKEND GROEN
Armen en benen gespreid met volle overgave val ik op jou
Ik voel je langs mijn benen glijden
Mijn mond perst zich in scherpe randen
Ik voel je op mijn tong en lippen branden
Je lichaam glijdt langs borst en dijen
Brandend vuur bedekt mijn torso in rijen
Mijn jonge heer wipt vlotjes op en neer
Hij zoekt maar vindt de spleet niet meer
't is akelig om toe te geven
Dit is voor het eerst in mijn leven
Dat ik godverdomme naakt moet leven
Snel overeind moet veren
Krabbend als een krolse kater
Zoekend naar wat zurig water
Huilend van de helse pijn
Nooit wil ik nog zo dicht bij een bosje brandnetels zijn.
ela
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Vrijdag, mei 27, 2016 16:14 |
| Leuk Groetjes en geluk. | |
| metske: | Vrijdag, mei 27, 2016 14:45 |
| fantastic deze ela!!! | |
| september: | Vrijdag, mei 27, 2016 14:10 |
| Hartelijk gelachen, brandende liefde maar dan al te letterlijk. Goed gedicht Ela. Liefs | |
| postduif: | Vrijdag, mei 27, 2016 09:34 |
| Whaha ook goede morgen En leuke humor |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||