Mijn wereld kromp,
mijn voeten, ik zie ze wel
maar het werkt niet,
toen de tijd mistig werd, brachten ze me weg,
Maar snappen kan ik het niet,
Als je ziek bent, leggen ze je hier in bed
Komt mijn moeder me straks verzorgen dan?
Moeder is er niet!
wie brengt mij dan een kruik?
is er iemand die mij ziet?
mevrouw? mijnheer?
ik lust dat niet!
ik heb geen honger!
medicijnen? vind ik vies!
maar eigenlijk wil ik gewoon dat iemand ziet,
mijn hoofd heeft verdriet.
Want:
Soms is het mistig,
ik zie het Nu niet
dan ken ik alleen nog
herinneringen van toen,
de trots van eens, ik groeide
ik leerde lopen, zelfs rennen!
ook leerde ik praten
nu zijn de woorden zoek
of de tijd plakte ze vast
soms word ik boos
sommigen zoeken mij, maar meestal niet
ik SCHREEUW vanbinnen
Ontneem mij mijn Mens zijn niet!
ookal ben ik soms verdwaald
in gedachte, in de tijd, of in verdriet
het is mijn keuze niet
Houd mijn hand vast?
Respecteer mij? Eer de herinnering
Kijk,
als je niets horen kunt
Zie mij,
soals ik was
verzacht mijn pijn,
help me,
om wat ik nu ben
te zijn
met waardigheid.
voor eens zou jij,
mij kunnen zijn
