nog even en wij kunnen verder kijken
balancerend op eerste zonnestralen
lichtende strepen, haar-dun
geweefd door de kieren van de lamellen
waardoor ik mij vraag of er balken zwemmen
in mijn ogen die zich traag openen
barnsteenkleurig de omkadering van beelden
die mij vinden; een blinkend schuim
opbloeiend in zuid en zuid – anijs proef ik
en citroen en ook contouren
langzaam gesuikerd onder mijn wimpers:
de stoel die traag zijn schaduw ontgroeit
het bed en mijn vingers, oplichtend wit
als versteend koraal de ogen, mond
de huid onder het masker van nacht
dat ons door de jaren heen vertrouwd is
nog even en dan kunnen wij verder kijken
bomen-hoog waar licht ons verstopt
sunset 28-06-2016
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, mei 28, 2016 21:43 |
slaaf Jacob, Anneke Bakker, Janny Scheybeler de Jonge, Dank jullie wel voor het lezen en reageren en geniet nog van een rustige fijne zaterdagavond. Warme genegen groet, |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, mei 28, 2016 21:17 |
| mooi sunset | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, mei 28, 2016 21:13 |
| Prachtige poëzie zet je hier neer Sunset, fijn om te lezen. mooie avond, Anneke |
|
| slaaf Jacob: | Zaterdag, mei 28, 2016 21:03 |
| Mooi vooral dat laatste stuk. Groetjes en geluk. |
|
