Haar gekooide leven
haar gekooide leven
ik heb voor even
de boeken weggelegd
die verhalen over de
zonnige kant van leven
werd gegrepen
door wat zinnen
over andere dingen
uit ons dagelijks gaan
ben een zoektocht
begonnen naar
de essenties van
ons aards bestaan
afdalend naar holen
en spelonken waar
herinneringen nog aan
duister zijn geklonken
in verbijstering
moest ik constateren
dat vooruitgang
onmogelijk was te leren
het ego is gebleven
heeft alleen een eigentijdse
snit gekregen en de vrouw
lijkt vrij in haar gekooide leven
wil melker
30/05/2016
Reacties op dit gedicht
| John Kroos: | Maandag, mei 30, 2016 16:21 |
| Leer mij het woord "beschaving", en al waar het voor staat. We zijn nog lang, niet uitgepraat.. Mooi Wil, warme groet, John |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, mei 30, 2016 15:07 |
| sommige gewoontes stammen nog uit de middeleeuwen... evolutie gaat soms traag... |
|
| slaaf Jacob: | Maandag, mei 30, 2016 11:21 |
| Ego dat stukje unieke leven zal er altijd zijn Wil. Wat doen wij met nieuw inzicht blijven staan of vooruit. Sterkte groetjes en geluk. |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, mei 30, 2016 08:47 |
| Heb net het boek gelezen van Betty Mahmoody'In een sluier gevangen' Ik dacht hier aan terwijl ik dit gedicht las. Wat een gekooid leven met iemand doet is absurd. Een gedicht met een lading die je pakt. Mooie dag Wil, kletsnat hier. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||