Leegte
Zo ineens bewust
Van de begrafenis in mijn hoofd
Het treden van de kistdragers
Het treden en het treden
Tot de dienst begonnen is
En de treders zijn gaan zitten
En de echo van de tred
Nadreunt in de stilte
Tot de kist wordt opgetild
En gekraak mijn ziel doorscheurt
En het treden herbegint
De ruimte zich beweegt
De hemel zich tot klok gebald
Zoals mijn zijn tot oor
En ik, en stilte om het hardst
Hier alleen teloor
Met begrijpelijk gekraak
Breekt een plank van zes
Eindeloos dan duurt mijn val
Stopt de plof het weten
Van de begrafenis in mijn hoofd
Het treden van de kistdragers
Het treden en het treden
Tot de dienst begonnen is
En de treders zijn gaan zitten
En de echo van de tred
Nadreunt in de stilte
Tot de kist wordt opgetild
En gekraak mijn ziel doorscheurt
En het treden herbegint
De ruimte zich beweegt
De hemel zich tot klok gebald
Zoals mijn zijn tot oor
En ik, en stilte om het hardst
Hier alleen teloor
Met begrijpelijk gekraak
Breekt een plank van zes
Eindeloos dan duurt mijn val
Stopt de plof het weten
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, mei 31, 2016 23:29 |
| Een heel indrukwekkend goed en intens gedicht. Als ervaring en beleving in het hoofd en zijn. En de leegte, de stilte. Liefs | |
| slaaf Jacob: | Dinsdag, mei 31, 2016 14:05 |
| Vragen zonder tastbaar antwoord geven ons leegtes. Geloof en vertrouwen kunnen leegtes vullen sterkte. Groetjes en geluk. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||