er is geen uitweg meer
een bitse regenbui
jaagt me op
tot mijn hijgen stokt
een schaduw diep
mij wroetend
verschuil
met bodemloze ogen
mijn dromen
tevergeefs grijp
er is geen uitweg meer
die de zon tevoorschijn prevelt
zoals voorheen
ik ben alleen
jaagt me op
tot mijn hijgen stokt
een schaduw diep
mij wroetend
verschuil
met bodemloze ogen
mijn dromen
tevergeefs grijp
er is geen uitweg meer
die de zon tevoorschijn prevelt
zoals voorheen
ik ben alleen
Reacties op dit gedicht
| Cor van Vliet: | Woensdag, juni 01, 2016 07:34 |
| Soms verdwalen we even maar uiteindelijk vind de weg jou denk ik wel eens Lieveke | |
| Stroejaro: | Dinsdag, mei 31, 2016 18:24 |
| Sterkte..., knap geschreven. | |
| Johny Donovan: | Dinsdag, mei 31, 2016 18:12 |
| mooi dit droevig schrijven! | |
| slaaf Jacob: | Dinsdag, mei 31, 2016 14:45 |
| Soms voelt het zo sterkte. Groetjes en geluk. |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, mei 31, 2016 12:48 |
| wij zijn nooit alleen ... | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, mei 31, 2016 10:33 |
| ja wat mooi verwoord!zoals anneke schrijft na regen komt weer zonneschijn |
|
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, mei 31, 2016 10:03 |
| Het is met relaties in het leven al net zo als het weer; veranderlijk en het kan ook weer te goede keren. |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, mei 31, 2016 09:39 |
| Na regen komt toch weer zonneschijn Tine, heb vertrouwen en geduld. Sterkte en lieve groet. Anneke |
|
| ela: | Dinsdag, mei 31, 2016 08:59 |
| Alleen is een plaats waar je kan nadenken onder een zonnescherm met een drankje. ela |
|
