De stoppaal
De stoppaal
alsof hij aaitjes kreeg
zo voelde de lauwe wind
hoe hij naar zijn hoofd steeg
hij was blij als een kind
hij dacht terstond aan haar
alsof ze wangetje, wangetje deden
het was haar goedendag gebaar
dat deed zijn leden trillen
hij sloot even de ogen
en dacht dat hij haar zag
ging voort met het hoofd gebogen
voor hij terug opkeek, de slag
een geluk bij een ongeluk
zijn hoofd raakte de stoppaal
zijn hersenen kwamen onder druk
hij hoorde enkel nog kabaal
remmende auto’s op de straat
mensen die hem wilden helpen
maar hij wilde enkel bij zijn Kaat
zij zou het bloed wel zachtjes stelpen
ela
Reacties op dit gedicht
| Stroejaro: | Dinsdag, mei 31, 2016 18:28 |
| Mooi verbeeld, graag gelezen. | |
| slaaf Jacob: | Dinsdag, mei 31, 2016 15:06 |
| Mijn opa liep ooit tegen een verkeersbord halve neus weg zelfde eind verhaal. Mooi gedicht Groetjes en geluk. | |
| verhavert: | Dinsdag, mei 31, 2016 13:59 |
| amai.... gelukkig weet hij liefde |
|
| Remco den Hartog: | Dinsdag, mei 31, 2016 10:08 |
| Spannend, beeldend, dimensionaal..mooi! Groetjes Remco |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: ela | ||
| Gepubliceerd op: 31 mei 2016 | ||
| Thema's: | ||