Alles slijt
Vandaag kwam jouw afscheidsbrief
zat er al weken aan te komen:
“Laat me maar gaan en staan
waarheen ik word geleid
wil nu echt verder gaan
ben maar verleden tijd!
Jij kan dat best wel aan
het is slechts afscheid.”
Ik voel me afgescheiden van de bron
het trekken en duwen van jouw zijn
opkomen en ondergaan van de zon
jij bent er nog, ik wen aan elke pijn
aan de verschijningen van de maan
zo zal het verder met ons gaan
alsof we zonder ons kunnen bestaan
Reacties op dit gedicht
| Mamke: | Donderdag, juni 02, 2016 18:45 |
| Wauw, krachtig voelbaar gedicht! | |
| slaaf Jacob: | Donderdag, juni 02, 2016 16:55 |
| Mooi gedicht, voor altijd ons in gedachten bij maan licht. Sterkte groetjes en geluk. |
|
| Syncoop: | Donderdag, juni 02, 2016 13:33 |
| Zolang je het kunt opbrengen om te genieten van wat was, kom je er wel doorheen. Komt vast goed. :) |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, juni 02, 2016 11:24 |
| ja met ela eens goed verwoord hoor |
|
| wervelende regenboog: | Donderdag, juni 02, 2016 10:00 |
| terug naar de bron in jezelf mooi |
|
| ela: | Donderdag, juni 02, 2016 09:41 |
| Begrip tonen bij verlies is een edel gebaar. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||