De laatste trein
Eindeloos
De grond zakt weg onder mijn voeten
terwijl de duisternis zijn opwachting maakt,
En ik...voel me radeloos
Gedachten leggen mijn gevoelens lam
De tunnel waarin ik mij begeef
lijkt eindeloos en donker
Het is koud
Eindeloos
De klok slaat
Haar tonen omgeven de donkere huizen
De wereld slaapt, het is al laat
De laatste trein vertrok
om nooit meer terug te keren
De zwarte nacht omringt mij
met al haar kilte
En ik...
Ik ben alleen
De grond zakt weg onder mijn voeten
terwijl de duisternis zijn opwachting maakt,
En ik...voel me radeloos
Gedachten leggen mijn gevoelens lam
De tunnel waarin ik mij begeef
lijkt eindeloos en donker
Het is koud
Eindeloos
De klok slaat
Haar tonen omgeven de donkere huizen
De wereld slaapt, het is al laat
De laatste trein vertrok
om nooit meer terug te keren
De zwarte nacht omringt mij
met al haar kilte
En ik...
Ik ben alleen
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, september 08, 2024 09:17 |
| Zeer intens en droevig maar zo mooi geschreven.. | |
| Dasje (lucky): | Zondag, juni 05, 2016 17:58 |
| Zo intens droef, maar wat een pareltje van een gedicht. Dat 'hulpeloos verloren' gevoel zo rakend beschreven... Stilmakend... |
|
| slaaf Jacob: | Zondag, juni 05, 2016 00:46 |
| Sterkte erover schrijven verlicht. Groetjes en geluk. | |
| Willem B. Tijssen: | Zaterdag, juni 04, 2016 12:59 |
| Een droevig afscheid, doch een mens herpakt zich steeds weer om nieuw geluk te vinden. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hajduk | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||