Magnetisme

Ik voel jou ook als je niet bij me bent
Je ogen doorgronden mijn ziel
Jij bent de enige die mij echt kent
Steeds weer komen we elkaar tegen
Ondanks jouw voornemens soms
Die worden weggevaagd als stof door de regen
Twee magneten zijn moeilijk te scheiden van elkaar
Voor even los te trekken
Maar de enorme aantrekkingskracht blijft daar
Het gevoel er niet onderuit te kunnen maar het ook niet te willen
Het gevoel dat dit groter is dan wij
De energie tussen ons blijft maar trillen

Geschreven door

WitteFee

Reacties op dit gedicht

WitteFee vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

WitteFee:	Donderdag, november 17, 2016 16:55
Der Nis, ik word er stil van, zo mooi. Liefs, WitteFee

Der Nis:	Donderdag, november 17, 2016 14:46
Twee magneten Neemt het verstand Het gevoel in de hand Gaat Noord tegen Noord En Zuid tegen Zuid Zij jaagt weg het gevoel Het kompas van het Leven Zij wil Liefde geven Het verstand, is zo ver staand Mijlen uit één De verbondenheid was heen De moed, een vlam De wending die toen kwam De Liefde na een gevecht Een droom? Nee het was echt Zij was het die gaf en niet nam

Over dit gedicht

Auteur: WitteFee
Gecontroleerd door: michris
Gepubliceerd op: 05 juni 2016
Thema's: [Liefde] [Leven]