Alleen
Eenzaam, maar niet alleen,
Zoveel mensen om mij heen,
En toch voelt het leeg.
Leeg maar vol gedachten,
Druk met mezelf, alle nachten,
Overdag een hoofd vol dat zweeg.
Een zware last die ik meedraag,
Waarom is wat ik me afvraag,
Ik kan dit niet alleen dragen.
Ik zink weg, hou me hoofd boven water,
Het zal beter worden, later,
Ik zal mij in het diepe moeten wagen.
Maar ik kan het niet alleen,
Wie slaat zijn armen om mij heen,
Ik voel me zo alleen...
Zoveel mensen om mij heen,
En toch voelt het leeg.
Leeg maar vol gedachten,
Druk met mezelf, alle nachten,
Overdag een hoofd vol dat zweeg.
Een zware last die ik meedraag,
Waarom is wat ik me afvraag,
Ik kan dit niet alleen dragen.
Ik zink weg, hou me hoofd boven water,
Het zal beter worden, later,
Ik zal mij in het diepe moeten wagen.
Maar ik kan het niet alleen,
Wie slaat zijn armen om mij heen,
Ik voel me zo alleen...
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Donderdag, juni 09, 2016 17:55 |
| Mooi verwoord Het zal beter worden later eerst verwerken en rust zien te vinden. Sterkte groetjes en geluk. | |
| ILse Bruintjes: | Donderdag, juni 09, 2016 12:43 |
| We kennen allemaal dit gevoel wel knuffel van mij | |
| Avr: | Donderdag, juni 09, 2016 09:09 |
| Heel mooi, en herkenbaar, het gevoel van eenzaamheid verwoord. Soms kan het zwijgen verbreken, heel veel goed doen. Sterkte! mvg Avr | |
| Roselynn: | Donderdag, juni 09, 2016 08:39 |
| Is een virtuele knuffel ook goed? alsjeblieft [ ]♡☆ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iripirie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||