Ben jij net zo moe als ik?
Misschien veroordeel ik je wel of heb ik te hoge verwachtingen.
Loslaten, je niet meer proberen te stimuleren of je tot iets dwingen.
Je zo te zien, jezelf verwaarlozend, maakt zo machteloos.
Tot niets komend, ontwijkende antwoorden, ontkennend eindeloos.
Je beloofd van alles te ondernemen, maar bent uiteindelijk enkel passief.
Het etiket wat je draagt is depressief.
Kijk je wel eens in de spiegel en zie je werkelijk wie je bent?
Zoveel stille leegte binnen in jou, geen enkele temperament.
Je spreekt woorden die verhalen vertellen uit het verleden.
Anderen kunnen niet in jouw ziel binnen treden.
Reikende handen, kun je of wil je niet aanraken.
Het gaat wel goed, is wat je de mensen om je heen wilt wijs maken.
Maar het is iets anders wat wij allen aanschouwen.
We kunnen niet meer op jouw woorden vertrouwen.
Het is de machteloosheid, een gevoel dat ik verstik.
Ben jij net zo moe als ik?
