Deze kleine werelden
deze kleine werelden
ik heb hem
jarenlang zien staan
tot hij zijn laatste
knieval heeft gedaan
de knoest als
overblijvend monument
het leven heeft hem niet
verwend in zijn bestaan
maar hij stond
steeds meer in de weg
ik heb uiteindelijk zijn
sterkste wortels blootgelegd
met hakken zagen
en breken hoopte ik zijn
aanwezigheid te vergeten
het is me niet gelukt
in de rulle aarde
ontwaarde ik zoveel leven dat
ik het mezelf niet kon vergeven
om die schepping teniet te doen
deze kleine werelden
vernietigen voor
eigen woongenot vergeeft
zelfs geen barmhartige god
wil melker
13/06/2016
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Maandag, juni 13, 2016 22:02 |
| Mooi /wil dat respect voor die wereldjes je hebt het zo gelaten. Groetjes en geluk. | |
| september: | Maandag, juni 13, 2016 14:52 |
| Heel mooi gedicht en sterk verwoord gevoel in het verloop en naar het einde. Een respect voor wat leeft in kleine werelden. Mooi! Liefs | |
| M-Rose: | Maandag, juni 13, 2016 14:29 |
| die kleine werelden zijn wijzer dan het mensdom | |
| wervelende regenboog: | Maandag, juni 13, 2016 09:04 |
| zag dit bij een van de buren gebeuren...de boom tot op een meter afgezaagd daarna werden de wortels met een hakbijl te lijf gegaan alsof bomen geen gevoel hebben... mooi aangekaart Wil fijne dag wr |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, juni 13, 2016 07:18 |
| De natuur laat zich niet klein krijgen Wil, hoop dat de barmhartige God jou mag vergeven. Koester de jonge loten, op den duur zal het opnieuw jouw woongenot vergroten. Mooie dag gewenst. Anneke |
|
| metske: | Maandag, juni 13, 2016 06:48 |
| mooi Wil | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||