Gordijnen van satijn
Bergtoppen aangeraakt
Op handen gedragen
’t Licht valt door kieren
en verspreid zich aan je voeten
Door woorden verwond
Middels veren gestreeld
De wind slaakt een zucht
warmt jouw blanke handen
Treden vol levenslust
Dalend en verend
Wapperende lakens
voelen als een deken van ijs
Oh…..beste vriend, zing voor mij
vanuit je hart van velours
Ik zal je bedekken
met gordijnen van satijn
Op handen gedragen
’t Licht valt door kieren
en verspreid zich aan je voeten
Door woorden verwond
Middels veren gestreeld
De wind slaakt een zucht
warmt jouw blanke handen
Treden vol levenslust
Dalend en verend
Wapperende lakens
voelen als een deken van ijs
Oh…..beste vriend, zing voor mij
vanuit je hart van velours
Ik zal je bedekken
met gordijnen van satijn
Reacties op dit gedicht
| Dobbeljoe: | Dinsdag, juni 14, 2016 14:56 |
| Dank jullie wel! Stimuleert mij door te gaan! | |
| september: | Dinsdag, juni 14, 2016 00:03 |
| Mooi geschreven, heel zwierig. Liefs | |
| slaaf Jacob: | Maandag, juni 13, 2016 23:59 |
| Ja mooi Groetjes en geluk. | |
| Artifex: | Maandag, juni 13, 2016 22:31 |
| Graag gelezen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dobbeljoe | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 13 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||