Van verre kon je haar zien horen en aankomen
met dat knalgeel Aixam vehikel,
'n doos plastiek puffend en schuddend op 4 wielen
omdat ze .. nooit voor 'n rijexamen was geslaagd,

net genoeg plaats voor één enkel persoon
met die één cylinder die gloeiend heet aanliep
en ploffend net geen 40 per uur haalde,
al 't verkeer deed vertragen,

in een lange sliert van ongeduldigen,
die sakkerden en vloekten
de vinger opstaken en bumper kleefden van :
' maak plaats, maak plaats ...
want we hebben 'n ongelooflijke haast ..'

op 't dashboard de foto van 'haar' man
die ze boven alles droeg en verdedigde
ook al draaide de geruchtenmolen
in 't dorp bijtijds op volle toeren,

'n geliefkoosd tijdverdrijf
van mensen die zichzelf willen verschonen
d'aandacht op wat anders willen vestigen
omdat 't in eigen huis soms duivels kermis is ..

'n vatsige madam met een grijzende marokkaan !
'n oude kapel goed verzorgd en opgezet
kan nog veel volk trekken !
hoeveel vrouwen heeft die wel op overschot ?

al die roddels raakten haar koude kleren niet,
nooit of nimmer had hij haar vertrouwen geschonden
of op haar hart getrapt,
wat was gezegd of beloofd werd nagekomen,
zijn woorden waren weloverwogen en afgemeten,

nee, nooit zou ze nog een man in huis halen,
haar liefde was verloren gegaan en vertrappeld,
klappen had ze er gratis bijgekregen,
van die praatjesmakers, schuinmarcheerders
en drinkeboers, die eens boven hun theewater ..

papperig en opgezwollen van onverwerkt verdriet
was ze daarvan geworden,
dat komt ervan als je iemand
veel te graag ziet,
ben je rap rijp voor de slacht,

hij was goed en goud eerlijk
gaf zoveel stabiliteit in al zijn eenvoudig zijn,
zijn plichten lagen elders,
't moest zo zijn,
ze aanvaardde dat zoals 't was en kwam,

zijn hart en vriendschap
waren in stilte altijd bij haar
ook al waren ze soms meer zonder
dan met mekaar ..

maar in wat ze samen,
hoe klein 't ook mocht zijn
deelden met elkaar,
lag haar grootste geluk,

meer moest dat
voor haar
echt ..
niet zijn !