Kampercentrum
Zwarte tegel in ’t plaveisel
voor Ida Gerhardt , dichteres.
Herinner mij haar naam en woorden
examen opdracht, mulo les.
Het Carillon , oorlogsgedachten
armoede en een grauw gezicht
Valerius, de beiaardier die speelde
hoop….sprankeling van licht.
Toen aan de huizenkant gedrongen
’t besef van diepe bitterheid
hier in verlorenheid bezongen
van eens beleefde vrije tijd.
Het carillon is hoog verheven
de melodie heeft and’re klank
de oorlog week, herkregen vrede
in ’t vrolijk lied ervaar ik dank.
Nu toch ook rijzen wat gedachten
uit beelden van die barre tijd
momenten toen intens ervaren
iets wat in jaren langzaam slijt.
De toren glanst in avond- verlichting
de vrijheid voelt nu als gewoon
ons leefpatroon , totaal veranderd
met iets van nasmaak in haar toon.
th