Hoopvol
Zou ik..
je kunnen missen.
Kunnen zien, wat ik niet ken.
In een glimlach, kunnen smelten,
naar de man,
die ik niet ben.
Zal ik..
je ooit herkennen.
Je ogen vinden in de nacht,
naar jouw diepte kunnen kleuren,
een stukje hemel kunnen scheuren,
waar ik als, maar op je wacht.
-
Kijk..
Kijk naar mij.
Laat je dromen in me dwalen,
laat ons in, elkaar verhalen.
Laat de hoop,
in ons nu vrij..
-
Zacht,
zo zacht..
Als het duister,
vol met vlinders,
draag ik alles,
als gedacht..
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, juni 14, 2016 22:24 |
| Prachtig John. Om stil van te worden. Liefs | |
| Mamke: | Dinsdag, juni 14, 2016 18:57 |
| Stilmakend mooi! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, juni 14, 2016 18:23 |
| een pracht van een schrijven klasse hoor |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juni 14, 2016 18:05 |
| Hier word ik door geraakt John. zo mooi , zo integer jouw liefde verwoordt. Stilte is hier op haar plaats. Mooie avond ens ik je. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, juni 14, 2016 17:41 |
| mooi , verlangend en hoopvol. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||