uiteindelijk hebben wij slechts ons
waarom alles vermijden
door het opleggen van geboden
ken ik op voorhand niet
de noten van mijn levenslied
of het gejammer van de aarde
een mol zingt in grijs grauwe pels
over de woestenij in kamers van het hart
waar in de voortijd van geboorte
de dood flirt met het leven
zich afvraagt waar de tijd begint
en of zich alles niet verschuift
in zuigkracht van de nacht
uiteindelijk hebben wij slechts ons
- al is ‘uiteindelijk’ slecht gekozen -
in het bezinnen op elkaar
in plaats van steeds
het eigen ego maar te prijzen
is het veel mooier om met twee
over levenszeeën hier te reizen
en ooit samen te stranden
sunset 16-06-2016
* Vandaag vertrokken voor een cruise op de Baltische zee
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, juni 26, 2016 17:48 |
slaaf Jacob, Dank je voor je lezen en reageren en nog een heel fijne zondagnamiddag verder. Vriendschappelijke genegen groeten, PS: Met andere delen is altijd mooi inderdaad. |
|
| slaaf Jacob: | Donderdag, juni 16, 2016 19:04 |
| Mooi gedicht Met andere ervaringen delen is mooi Groetjes en geluk. | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: ana (stacia) | ||
| Gepubliceerd op: 16 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||