Dichtbij jij
Wij liggen eenzaam op het strand
badlaken op het zand, dat kruipt
waar het wil
Mijn hoofd ligt op jouw buik,
oor geschulpt over navel
Ik hoor de zee en het knorren
van jouw binnenkant
Jij legt welbewust jouw hand
op mijn hoofd, drukt me omlaag
duwt me onstuitbaar naar beneden
bij het licht van een maan
die ronde schijf van lang geleden
badlaken op het zand, dat kruipt
waar het wil
Mijn hoofd ligt op jouw buik,
oor geschulpt over navel
Ik hoor de zee en het knorren
van jouw binnenkant
Jij legt welbewust jouw hand
op mijn hoofd, drukt me omlaag
duwt me onstuitbaar naar beneden
bij het licht van een maan
die ronde schijf van lang geleden
Reacties op dit gedicht
| Mamke: | Vrijdag, juni 17, 2016 19:49 |
| Verlangend geschreven... | |
| slaaf Jacob: | Vrijdag, juni 17, 2016 19:37 |
| Mooie herinneringen is wat blijft. heel mooi neergezet. Groetjes en geluk. |
|
| Avr: | Vrijdag, juni 17, 2016 11:10 |
| Mooi verwoord, dit weer verlangen naar iets moois, dat is geweest! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||