De volgers
de volgers
ik zie geen ogen
hoofden gebogen
zo schuifelen ze voorbij
de volgers
die mijn leven delen
zij schuwen werkelijkheid
ze weten enkel hoe
ik was en ben geweest
zijn afwezig op mijn feest
niet even langs gekomen
in het achterna jagen
van mijn virtuele dromen
blikken zijn verweesd
zij denken enkel geest als
solitairen met kleine schermen
in nasmaak proeven zij
mijn leven maar hun ogen
zullen het echte nooit weten
wil melker
17/06/2016
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Vrijdag, juni 17, 2016 12:41 |
| het geheim om jezelf te kunnen zijn. th | |
| Avr: | Vrijdag, juni 17, 2016 11:05 |
| Ogen zijn de spiegels van de ziel! Kleine schermen kunnen hier niet aan tippen! Heel mooi verwoord! mvg Avr | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, juni 17, 2016 09:58 |
| Elkaar recht in de ogen durven zien dan is de nasmaak misschien minder bitter en hebben ze wellicht spijt niet op het feest van een vriend te zijn geweest. Ik wens je een mooie dag Wil. Anneke |
|
| slaaf Jacob: | Vrijdag, juni 17, 2016 08:33 |
| Ja mooi goeden morgen Wil Soms moet je dingen zien om ze te begrijpen te voelen en dan nog is het onmogelijk om in iemands schoenen te staan. Groetjes en geluk. | |
| Stroejaro: | Vrijdag, juni 17, 2016 06:31 |
| Weer bijzonder, mooi geschreven. | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||