De scherpe kantjes
de scherpe kantjes
ben ik de druppel
in een regenbui
het blaadje dat
dwarrelt op de wind
een spelend kind dat
zand het einde vindt
ik voel hun
eenheid in bestaan
het samen gaan in
tal van vormen
om zo leven zijn
gestalte te geven
waar harmonie
als warme deken
de scherpe kantjes
laat verdwijnen van
donkere schaduw als
zon te fel gaat schijnen
wil melker
18/06/2016
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, juni 19, 2016 21:17 |
| Hier uit dit mooie gedicht spreekt de verbondenheid met alles. Het is mooi als scherpe kantjes verzachten of verdwijnen in deze verbondenheid. Liefs | |
| slaaf Jacob: | Zaterdag, juni 18, 2016 20:36 |
| Goed gevoel die verbondenheid met alles Wil Groetjes en geluk. | |
| teun hoek: | Zaterdag, juni 18, 2016 13:45 |
| zacht warm licht zonder de schaduw. Fijn als de scherpe kanten van het leven vervlakken. th |
|
| Mamke: | Zaterdag, juni 18, 2016 10:29 |
| En zo blijf je mooi in balans.... Prachtig beschreven! | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, juni 18, 2016 09:11 |
| Altijd zal het evenwicht zowel in kleur als spel iets moois teweeg brengen Wil, de warme deken bedekt de donkerste kantjes van het leven die soms heel scherp kunnen zijn, zo komt toch de harmonie tot stand. Mooi weekend Wil. Anneke |
|
| ela: | Zaterdag, juni 18, 2016 08:41 |
| Je kan alles zijn wat je wilt zelfs de koning van het heelal. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||