In Soweto bloeit voor even een roos
op het verleden van de apartheid.
In Soweto groeit voor even een roos,
die niet door het rassenonderscheid
wordt geveld. Om haar schoonheid wordt
even over haar gesproken; over een passie
in compassie die zich soms beperkt tot
een voetbalveld.
In Soweto bloeit voor even een roos
tijdens een schaakspel tussen zwart en wit.
In Soweto wordt voor even duidelijk,
dat een kleurverschil tussen de oren zit.
Om haar schoonheid wordt dan geregeld over
het spel vertelt. Het rood tussen het zwart
en het wit dat twee gelijke helften telt.
In Soweto bloeit voor even een kleurrijk spel,
als een rood gekleurde roos voor even openklapt;
en alle verschillen in hun hardnekkigheid verslapt.
Voor een moment bepaalt zij de regels van
het levensspel. Haar regels zullen kleurrijk zijn
en welbegrepen bij iedere rel.
Oh, Mandela had hem al, die gouden wereldbal.
Wordt hij nu gewonnen door de zwarten of de witten?
Door diegenen die de passie bezitten? Wie ook zal
winnen in het land van Sari Marijs is ook in Soweto
de kleur tussen al het grijs.