Mauthausen
Een mooie klim naar boven
wandeling met fraai uitzicht
die vrije wijde wereld
dan ga ik binnen en word stil
op deze berg van diepe duisternis
sla ik mijn ogen op
hier stonden beesten die mensen
als dieren behandelden
een waanzinnig moordsysteem
werkte als een langzaam gif
ik wil hier nooit meer naar toe zei ze
wilt u met me mee lopen
ik kom er echt niet alleen uit
verstomd was onze mond
verlamd en sprakeloos
omringd door hoge muren
we zagen niet alleen
maar voelden heel intens
veel erger dan zien
samen zijn we de poort uit gegaan
gruwelijk grijs beton net als toen
in stilte daalden we de berg af
met opstand in ons hart
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Zaterdag, juni 18, 2016 21:22 |
| Ja mag niet vergeten worden Cor Niet te lang bij stil blijven staan het sloopt nog mensen. Heel mooi Groetjes en geluk. | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, juni 18, 2016 14:10 |
| Wat heftig Cor, de waanzin en de pijn is nog steeds voelbaar. Stilte is hier op zijn plaats. Hartelijke groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, juni 18, 2016 13:40 |
| nimmer wegebbende duisternis. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cor van Vliet | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||