Levensloop
Even.
Even nog..
Ga maar naar het licht,
doe je ogen zoetjes open,
schouw het verre aangezicht.
Bezie, dit eigen leven..
-
Vind je metgezel.
Laaf je in de luwte,
tref de eenheid,
van verschillen,
die er zijn..,
die er altijd, zullen wezen.
Baker je, in deze mantel,
van dit echt gevoelde, rookgordijn.
Laaf je in de luwte,
voel de warmte van de zonneschijn.
-
Even.
Even nog..
Ga maar naar het licht.
Laat je ogen, in ons dwalen,
doe ze dan, berustend dicht..
Zo zal je komen
zo ga je heen..
Je zoekt de puzzel, samen.
Het laatste stukje,
leg je alleen..
-
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Zondag, juni 19, 2016 23:34 |
| Iedere puzzel komt een keer af mooi Groetjes en geluk. | |
| september: | Zondag, juni 19, 2016 21:30 |
| Het is een schitterend gedicht. Toen ik het las voelde ik de tranen branden, zo sprak het me aan. Liefs | |
| Anneke Bakker: | Zondag, juni 19, 2016 15:04 |
| Heel stil dit moois gelezen John, hoe je hier een levensloop in enkele zinnen neerzet, zo bijzonder. Warme groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||