Hij de Brouwer is de Alchemist
Hoorde God aan en voelde troost
bij zijn zoon die voor zijn zonde ging
Daarom valt hij niet om, ookal
valt hij niet op in zijn eigen bos

Zijn ketel zit vol vuur, het is koren
op de molen waarvan de wiek
hem vol heeft geraakt

Toch vergist hij zich niet
in de natuurlijke vergisting
Toch vermoeid werkend
met de waan van alledag

De ontkurking van zijn hart
als kroon op eigen werk
en de zoetigheid daar
smult hij ongelooflijk van

Mensen willen het niet zien
maar zijn graancirkels
graveren kosmische energie
hier op onze planeet Aarde

En zij die alleen maar kijken
zeggen groentje bemoei je
met je eigen zaken, lam

Niet wetend hoe de vork
in zijn zelf gevormde steel zit
Dus veegt hij de mout van
zijn schouders en klopt driemaal af