laat maar ...
6 woorden ...
er nonchalant uitgegooid,
onschuldig in hun grammatica,
snijden doorheen de ziel.
dringen zich steeds weer op in de onbewaakte momenten van de dag.
doen beklemmend,
als een laatste ademstoot,
naar adem snakken.
niet door hun betekenis,
wel door het besef ...
dat de belofte die ze inhielden,
nooit waarheid zal zijn.
er nonchalant uitgegooid,
onschuldig in hun grammatica,
snijden doorheen de ziel.
dringen zich steeds weer op in de onbewaakte momenten van de dag.
doen beklemmend,
als een laatste ademstoot,
naar adem snakken.
niet door hun betekenis,
wel door het besef ...
dat de belofte die ze inhielden,
nooit waarheid zal zijn.
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juni 28, 2016 09:59 |
| Een mooi geschreven gedicht dat rakend binnenkomt. Ik wens je sterkte Flore. Anneke |
|
| Nayeli: | Zaterdag, juni 25, 2016 19:23 |
| het is alsof ik mezelf lees - | |
| september: | Vrijdag, juni 24, 2016 22:29 |
| Triestig en mooi geschreven. Het laat mij als lezer denken over het spreken van woorden, de inhoud van woorden en de echte betekenis erachter. Kan zo anders gesproken worden dan aankomen of uiteindelijk begrepen. Liefs | |
| Avr: | Vrijdag, juni 24, 2016 22:10 |
| Mooi verwoord! Loze beloftes, zijn altijd pijnlijk! Sterkte! mvg Avr | |
Over dit gedicht
| Auteur: flore albo | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 24 juni 2016 | ||
| Thema's: | ||