10 jaar

Ik weet nog als de dag van gisteren
He mijn leven op zijn kop stond
Op alle fronten liep het stuk
Ikzelf niet wetend in wat voor pijnhoop ik me bevond

Mijn 14e verjaardag was nog zoals het moest zijn
De cadeaus, het plezier, opa’s aanwezigheid
Nog vier dagen heeft dat sprookje geduurd
Toen was ik mijn jeugd kwijt

De jaren die volgden
Ben ik gekwetst, uitgescholden, gepest
Mensen snapten mijn afstandelijkheid niet
Ik was anders dan de rest

Kinderen vonden me stom
Want ik kwam altijd overal te laat
Wisten zij veel dat ik al drie uur onderweg was
En ik zo stom zijn: sorry dat de bus niet vaker gaat

Nee, vrienden had ik heel weinig
Maar dat kon me ook weinig schelen
Mijn ouders moesten me niet
Voor mij zijn er zo velen

Altijd heb ik de boot afgehouden
Zelfs voor reisjes waar ik wel mee had willen gaan
Ik zou toch als eenzame schaap rondlopen
Of het heeft nooit hoog op het prioriteitenlijstje van mijn voogd gestaan

Ik was ook dát kind
Die in de les altijd weg was ‘op gesprek’
Kinderbescherming, jeugdzorg of mijn vertrouwenspersoon
Zelfs de psychiater, want ik was knettergek

Op de leefgroepen was het niet veel beter
Ik was die rare die wél huiswerk wilde maken
Door het gemis van zoveel lessen
Wilde ik niet nog meer achter raken

De ‘kindjes’ snapten dat niet
Ik had het geduld niet om dat uit te leggen
Mijn verleden was verkloot, ik wilde de toekomst in
Wat had ik moeten zeggen?

Tot mijn 18e heb ik nooit echt een eigen plek gehad
Negen keer verhuisd in vier jaar tijd
Elke keer nieuwe mensen maar dezelfde vragen
Zo raakte ik het verleden toch niet kwijt

Ik haalde mijn havodiploma
En kwam terecht in rustiger vaarwater
Ineens was ik ‘volwassen’
Dat ging snel, de tijd tot ‘later’

Nieuwe opleiding, nieuwe kansen
Ik had zowaar aansluiting met mijn klasgenoten
Voor de samenwerkingsopdrachten
Hoefde ze zelfs niet meer om mij te loten

Ik kreeg erkenning, complimenten en bewondering
Want wat ik mee had gemaakt was niet normaal
Degene die nog niet zover als ik waren
Vonden zelfs steun in mijn verhaal

Wederom mijn diploma behaald
De scherpte kantjes zijn af van mijn verdriet
Ik heb veel los kunnen laten
Maar ik ben er nog lang niet

Tot op de dag van vandaag ben ik dankbaar
Voor de mensen die er wél voor me waren
Zij gaven me ruimte, tijd en begrip
Mijn liefste oma, vriend en vele leraren



10 jaar, een decennium, een groot deel van mijn leven
Veel verloren en mensen kwijtgeraakt
Gehuild gelachen, geleerd en opgebouwd
Het heeft me gevormd en gemaakt.

Uit het oog is uit het hart
Terwijl sommige een speciaal plekje hebben gekregen
Zij zullen altijd bij me zijn en blijven
De rest van mijn leven <3