herinnering langs het water
toen wij gisteravond
even voorbij de vijver gingen
en twee witte zwanen
zachtjes wiegend op het water
hun vleugels klapperden
was ik even stil
want hoe vaak zag ik hen daar
konden jij en ik uren kijken
naar dit wondermooie schouwspel
terwijl woorden stil bleven
en slechts de wind ons begreep
even voorbij de vijver gingen
en twee witte zwanen
zachtjes wiegend op het water
hun vleugels klapperden
was ik even stil
want hoe vaak zag ik hen daar
konden jij en ik uren kijken
naar dit wondermooie schouwspel
terwijl woorden stil bleven
en slechts de wind ons begreep
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Donderdag, juli 07, 2016 14:16 |
| mooi gedicht | |
| Ruud Grootveld: | Zondag, juli 03, 2016 10:20 |
| Soms herinner je plaatsen waar je samen een stiltepunt had. Even weg in eigen gedachten, maar toch zo dicht samen. |
|
| wervelende regenboog: | Vrijdag, juli 01, 2016 14:16 |
| een zwanenpaar maakt iets moois in je los.... | |
| september: | Vrijdag, juli 01, 2016 14:16 |
| Prachtige verstilling in dit mooie gedicht. Als dan de herinneringen herleven, zo dichtbij.. Prachtig Roosjerood. Veel liefs | |
| teun hoek: | Vrijdag, juli 01, 2016 12:29 |
| vaak in verstilde dingen komt de herinnering naar boven. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: roosjerood | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 01 juli 2016 | ||
| Thema's: | ||