voorbij
voorbij
al lezend
kom ik tot het besef
dat je woorden
me niet meer raken
nachten niet langer gevuld
met het vuur van wat ooit was
zelfs in mijn zoetste dromen
delen we niet langer hetzelfde laken
ik heb je niet meer nodig
het is voorbij
geen pijn meer van
het eenzame wachten
het verlangen weg
het verdriet verleden tijd
ongeloof vult
mijn gedachten
het harnas van hoop
breekt open en geeft me lucht
mijn ziel eindelijk bevrijdt
van de illusie gecreëerd
met een glimlach
sluit ik het boek van
onze liefde
waarvan ik zoveel heb geleerd
Reacties op dit gedicht
| inky: | Zondag, mei 26, 2002 22:56 |
| Hehe "josie" kiest voor zichzelf :-)) heel mooi geschreven en heel erg goed dat je er zo mee om kunt gaan. x-jes inky |
|
| Thecool: | Zondag, mei 26, 2002 17:14 |
| het hoofdstuk heet een ervaring rijker zo hebben we allemaal moeten lezen schrijven en ervaren Ook Josie is een mens Har (::) |
|
| vlinder538: | Zondag, mei 26, 2002 17:12 |
| heel goed dat je het zo kan afsluiten! kus kimberley |
|
| charly: | Zondag, mei 26, 2002 16:28 |
| Hoewel jij glimlacht, kan ik het niet helpen, dat ik me hierbij triestig voel. |
|
| PeterdB: | Zondag, mei 26, 2002 16:00 |
| erg mooi en evenwichtig geschreven | |
| meertje: | Zondag, mei 26, 2002 14:36 |
| wat een mooi gedicht ben er stil van........ |
|
| Jo Aelmans: | Zondag, mei 26, 2002 14:02 |
| Vallen en weer opstaan... Vallen en weer opstaan... ;-)) Jo. ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Josie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||