Als ze me konden troosten...
Als de zon me kon troosten...
Als de maan zei :"Kom maar bij me"...
Als de sterren me in hun armen zouden nemen...
...dan zou ik het wel verwerken
Maar dat kunnen ze niet
ze laten me verder zinken
zodat ik eenzaam in mijn verdriet zal verdrinken
Als de maan zei :"Kom maar bij me"...
Als de sterren me in hun armen zouden nemen...
...dan zou ik het wel verwerken
Maar dat kunnen ze niet
ze laten me verder zinken
zodat ik eenzaam in mijn verdriet zal verdrinken
Reacties op dit gedicht
| Kipkonijn: | Vrijdag, mei 31, 2002 18:20 |
| Dag Carlien! Ik vond je gedicht echt heel mooi ik herken er een stuk van mezelf in... Hopelijk schrijf je nog veel gedichten want je hebt al één grote fan! Dikke kus van mij... |
|
| evelyn : | Dinsdag, mei 28, 2002 21:32 |
| Moet zelf een traantje wegpinken, mooi verwoord en toch een triestige gedachte! Laat de moed niet zakken!! Greetings Evelyn xxxxxx |
|
| iemand: | Zondag, mei 26, 2002 14:14 |
| Hey Carlien Prachtig en toch zo triestig, ik word er even stil van. Maar weet je, ik begrijp wat je bedoelt. De zon, de maan en de sterren kunnen het misschien niet, maar goede vrienden of mensen die je vertrouwt kunnen het wel! Hou de moed er in, Carlien! Greetzzzzzz en knuffffff ~*~iemand~*~ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Carlien | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||