Leven.
Stormkracht zwiept
takken op in regen
gedachten stormen in mij mee
als ruwe golven
in de zee
ik kom mijzelf hier tegen.
Gedachten hangend
aan de natuur
geen zon aanbiddend sluimer peinzen
de avondwake
rond een vriend
doet alle levensfasen grijnzen.
Doodstil toont afscheid
levensgrenzen
ik adem , denk, ik overleg
over de waarde
van het leven
hoe ruw is soms een stille weg.
Morgen weer zon
bruisende kleuren
leven schakerend warm en bont
er is de liefde
die mij opvangt
een blijde klank ontrolt mijn mond.
Leven ,ervaring,
oneindige beelden
onvoorspelbare tuimeling zo ongerijmd
een moment ,
een jaar vol indruk
dat spoorloos in het niets verdwijnt.
th