Wat pluizen plagen
wat pluizen plagen
ik was daar
waar de wind
nog ijlend giert
over het lege land
mij overslaat
omdat ik niet buig
maar als een twijgje
zwiep tot zijn verdriet
ik sla niet terug
in nog geborgen zijn
maar kies de rust
van je achilleshiel
om hoger op te komen
in mijn bomendroom
tast ik jouw luwte af
wortel tussen struik en gras
ooit zullen wij
in groen de hemel dragen
jij fluisterend wat pluizen plagen
samen stil genieten van de zomerzon
wil melker
03/07/2016
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Zondag, juli 03, 2016 10:59 |
| the circle of nature mooi ademend gedicht fijne dag Wil wr |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, juli 03, 2016 07:25 |
| De zomer kan de mens zo plagen en verrassen met haar nukken, dat heb je hier weer heel bijzonder onder woorden gebracht Wil, de natuur staat blijft ons al dagen plagen. Zondagse groet stuur ik je . Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2016 | ||
| Thema's: | ||