Ik zag niemand
ik zag niemand
ik weet niet
waar ik moet beginnen
er is iets heel erg koud
en stil van binnen
zie de wolken weet
hoe wind hun vormen kleurt
kan ze volgen maar het lijkt
of er niets aan de hemel gebeurt
ben gaan lopen
langs pleinen en straten
er heerste een drukte alom
er was geen mens die wilde praten
heb het gevoel alsof
ik steeds minder besta
leven en gevoelens verdwijnen
zomaar ergens in een onderste la
uiteindelijk heb ik
in de spiegel gekeken naar
mijn gelijke ik zag niemand omdat
andere beelden niet wilden wijken
wil melker
05/07/2016
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, juli 06, 2016 23:16 |
| Mooi gedicht vol eenzaamheid. Het raakt me. En heb het met aandacht herlezen. Liefs | |
| teun hoek: | Dinsdag, juli 05, 2016 13:25 |
| zo maar , of waar ? Er is zoveel om ons heen. th |
|
| Ruud Grootveld: | Dinsdag, juli 05, 2016 11:14 |
| Wil, het was weer een juweeltje | |
| wervelende regenboog: | Dinsdag, juli 05, 2016 10:19 |
| een dip die zomaar kan omslaan in euforie :-) fijne dag Wil wr |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juli 05, 2016 08:39 |
| Glimlach tegen de spiegel Wil en geef een vette knipoog naar je spiegelbeeld want je mag er zijn en laat die la maar dicht. Wellicht krijgen we de zon te zien vandaag, ervaar de geneugte daarvan. Dat wens ik je toe. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 05 juli 2016 | ||
| Thema's: | ||