Visie.
Visie.
De jaren die
achter mij liggen
kneedden een visie beeld na beeld
dat als een geloof
mijn dagen deelden
waarop mijn ik zijn is gesteeld.
Steeds meer ontdek ik
in gesprekken
een and’re visie die wat wringt
die afwijkt van
het zo gehechte
als valse melodie nu zingt.
Je bouwde steen
voor steen in jaren
die visie uit tot beeltenis
zoals je denkt
dat God beloofd heeft
voor jou tot een verrijzenis.
Nu tuimelen
steeds nieuwe beelden
in je gezichtsveld op je neer
je vraagt je af
in alle stilte
hoe zit dit alles toch , o Heer ?
Toch blijf je in
het zo verkregen
hakend vanuit dat Ware Woord
blij staande in
verstilde aanblik
omdat dit al je zo bekoort.
th
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, juli 05, 2016 21:06 |
| om weer te lezen mooi teun weer |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, juli 05, 2016 18:06 |
| elke levensfase alle levensvragen, 't vergt veranderd telkens de ijking aan die wijding die je verblijdt. groetje, hans |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juli 05, 2016 12:36 |
| Blijf vasthouden aan jouw visie Teun, maar je zult andere gezichtsvelden ook moeten respecteren denk ik dan. Goed onder woorden gebracht en met ontzag gelezen. Zonnige groet en mooie middag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 juli 2016 | ||
| Thema's: | ||