In wat grijzig wit
in wat grijzig wit
ik donker de dagen
in afnemend licht
wis langs mijn ogen
voel teruglopend zicht
door een onbekend
schaduwen verloor
alles langzaam contrast
verdween schoonheid die was
heb al jaren het
glanzen van kleuren gemist
vernisjes verworden tot
craquele in wat grijzig wit
ik weet het helderen
nog uit mijn jeugd
een sprankelende zon
in een wereld vol vreugd
alleen als het wintert
lijkt alles weer nieuw
in het weerkaatsen van sneeuw
hervindt wereld zijn ziel
wil melker
06/07/2016
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, juli 06, 2016 23:20 |
| Weemoedig en mooi verwoord. Een gedicht om heel langzaam te lezen om te voelen. Het blijft me daar bij en in de gedachten. Liefs | |
| H. Mariette: | Woensdag, juli 06, 2016 20:59 |
| beetje weemoedig maar toch zo mooi verwoord... als je maar weet dat er mensen zijn die opkijken naar jou en jouw levensweg, bedankt voor al de mooie gedichten die je zomaar schenkt Wil! Veel liefs en fijne avond :) | |
| Ruud Grootveld: | Woensdag, juli 06, 2016 15:11 |
| Goed verwoord in een knap gedicht. Het lukt weer steeds, al mindert jouw zicht. |
|
| teun hoek: | Woensdag, juli 06, 2016 11:32 |
| kleuren bepalen veelal de diepte van zien. Sterkte. th | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, juli 06, 2016 09:48 |
| Oei Wil dat is niet zo mooi, mooi zijn wel de kleuren van je schilderijen, je kunstwerken die glanzen en schitteren op het scherm. Ik wens dat je dat nog lang mag blijven doen evenals je sprankelende gedichten die je ons laat lezen. Zonnige groet. Anneke |
|
| wervelende regenboog: | Woensdag, juli 06, 2016 09:43 |
| het lijkt mij ook angstig om je zicht te verliezen inlevend neergezet fijne dag Wil wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 06 juli 2016 | ||
| Thema's: | ||