de toekomst
De toekomst
De mijne kan z’n voorligger al volgen
zonder dat ik zelf gas moet geven.
Wanneer de bestuurder voor mij plots remt
zal de mijne nooit zijn bumper kussen.
Handig zo’n zelf parkerende auto.
Technisch gezien is onze rol van chauffeur
bijna aan het einde van zijn Latijn.
Ooit moest je je voertuig nog voederen.
De manen kammen
en de hoeven verzorgen.
Vandaag kun je opnieuw praten, niet
tegen je paard maar tegen het stalen ros
Auto genaamd.
Claire Vanfleteren ©
De mijne kan z’n voorligger al volgen
zonder dat ik zelf gas moet geven.
Wanneer de bestuurder voor mij plots remt
zal de mijne nooit zijn bumper kussen.
Handig zo’n zelf parkerende auto.
Technisch gezien is onze rol van chauffeur
bijna aan het einde van zijn Latijn.
Ooit moest je je voertuig nog voederen.
De manen kammen
en de hoeven verzorgen.
Vandaag kun je opnieuw praten, niet
tegen je paard maar tegen het stalen ros
Auto genaamd.
Claire Vanfleteren ©
Reacties op dit gedicht
| Ruud Grootveld: | Maandag, juli 11, 2016 11:53 |
| Vertrouw die auto nog niet helemaal, er pas een slachtoffer gevallen. Als je naar jouw paard gaat komt hij op je af. Als je naar jouw auto gaat, blijft hij streng voor zich uit kijken. |
|
| Willem B. Tijssen: | Zaterdag, juli 09, 2016 15:19 |
| Het stalen ros dat met een juiste liefdevolle benadering ons leven stuurt en vooral onmisbaar is in een mobiele samenleving. vlotte interpretatie van dit gemotoriseerde voertuig. |
|
| wervelende regenboog: | Zaterdag, juli 09, 2016 11:44 |
| de zweep heeft hier geen invloed... leuke toekomstspiegeling |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, juli 09, 2016 11:22 |
| Met paard en wagen als voertuig (een koets) van hier naar daar heb ik nog in mijn vroege jeugd meegemaakt, heerlijk die nostalgie. Mooi gedicht Claire en fijn weekend. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: claire vanfleteren | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2016 | ||
| Thema's: | ||